Барча мусулмонлар Қуръон тиловат қилиш, уни ўрганиш фарз эканини тўлиқ тушуниб етиши керак. Қуръон тиловат қилганда чиройли одоб билан, бенуқсон тиловат илмига амал қилган ҳолатда ўқиш лозим бўлади. Қуръон ўқувчи қори холис ният қилиши, тиловат одобларига амал қилиши лозим. У тиловат чоғида ўзини Аллоҳ таолога муножот қилаётгандек тутиши, Аллоҳни кўриб …

Намоз диннинг устуни ва мўминнинг меърожи эканини ҳаммамиз яхши биламиз. Бу ибодатнинг қадр-қиммати ва фазлу барокати ҳам баланд. Уни ҳам яхши биламиз шу билан бирга, намознинг аҳкомлари кўплиги ва амаллари ўта дақиқалиги тўла англаб етмай туриб, уларни илмий асосда ўрганмай туриб, ҳаётимизга тўла тадбиқ этмоғимиз қийин. Намознинг қадри улуғ, аҳамияти …

Аллоҳ таоло бундай марҳамат қилган: “Қасамки, агар (берган неъматларимга) шукр қилсаниз, албатта (уларни янада) зиёда қилурман. Борди-ю ношукрчилик қилсангиз, албатта, азобим (ҳам) жуда қаттикдир” (Иброҳим, 7). Неъматнинг салмоғига яраша шукр лозимдир. Баъзи неъматларнинг шукри тилда “алҳамду лиллаҳ” дейиш билан адо бўлса, бошқа хил неъматлар ҳам борки, улар­нинг шукрини адо этишда …

Ислом динимизни пок сақлашда, бегона ёт ақидалардан тозалашда мужтаҳид уламоларимиз, хусусан, диёримиздан етишиб чиққан Насафий алломалар кўп жонкуярлик билан умрларини ва вақтларини ушбу масалага бағишлаганлар. Шулар жумласидан, Абу-л-Муин Насафий саъй-ҳаракатлари билан динни ва ақидани тушунишга тўғри ва ишончли йўналиш юзага келди. Ушбу ишда динни нотўғри талқин қилувчилар, хилоф қиладиган одамларга …

Муаллиф – номаълум. Ҳадис. Асарда Муҳаммад пайғамбар (сав)нинг ўнта ҳадиси ва уни ўқиш ҳислатлари зикр этилган. Нусха тўлиқ.

 Ироқда ташкил топган Ҳанафий мазҳаби Мовароуннаҳрга икки йўл орқали кириб келган. Биринчи йўл бевосита, Ироқда яшаган мазҳаб асосчиларидан уларнинг Балхда яшаган шогирдлари орқали, хусусан, Абу Бакр ал-Жузжоний орқали Самарқандга кириб келган. Иккинчи йўл эса бевосита, мазҳаб асосчиларидан тўғридан-тўғри Мовароуннаҳр диёрига, яъни Абу Ҳафс ал-Кабир Бухорий орқали Бухорога олиб келинади.

Абу Ҳурайра (р.а.) айтдилар: «Расулуллоҳ (с.а.в.) бир куни набиралари имом Ҳусайнни ўпдилар, шу вақтда ҳузурларида Ақраъ ибн Ҳобис (р.а.) ўтирган эди. У киши: «Менинг ўнта болам бор, улардан биттасини ҳам ўпган эмасман», дедилар. Жаноб Расулуллоҳ (с.а.в.) унга қарадилар-да: «Меҳр кўрсатмаган кишига Аллоҳ таоло ҳам марҳамат қилмайди», дедилар».