Муҳаммад ибн Яъқуб ибн Ахрам айтганлар: «Шерикларимнинг: “Бухорий Найсобурга келганларида, у кишини хачир ва эшак минган ҳамда пиёдалардан бошқа тўрт минг отлиқ кутиб олган”, – деганларини эшитдим».
Абдуллоҳ ибн Ҳаммод Омулий: “Кошки мен Бухорийнинг кўксиларидаги бир тук бўлсам эди”, – деб айтганлар.
Муҳаммад ибн Абу Ҳотим айтганлар: «Ҳошид ибн Исмоил ва яна бир кишининг: “Басралик маърифат аҳли ёшгина Бухорийнинг ортларидан ҳадис ёзиб олмоқлик учун чопишарди. Ҳатто илтимос қилиб ҳол-жонларига қўйишмасди. Минглаб одамлар у кишини йўлларда ўтирғизиб, у киши ривоят қилган ҳадисларни ёзиб олишарди. Ўшанда Муҳаммад юзларига ҳали тук чиқмаган ёш йигит эдилар”, – деганларини эшитдим».
Абу Саҳл Муҳаммад ибн Аҳмад Марвазийдан, у киши фақиҳ Абу Зайд Марвазийдан эшитганлар: «Мен Каъба яқинида рукн ва мақом орасида ухлаб ётган эдим. Пайғамбар соллаллоҳу алайҳи васалламни тушимда кўрдим. Менга: “Эй Абу Зайд, қачонгача Шофеъийнинг китобларини ўқийсиз-у, менинг китобимни ўқимайсиз?” – дедилар. Мен: “Эй Расулуллоҳ, сизнинг китобингиз қайси?” – деганимда, “Муҳаммад ибн Исмоилнинг “Ал-Жомеъ ас-саҳиҳ” китоби”, – деб айтдилар».