МАҚОЛАЛАР

Инсон ўзига омонатга берилган жонни ўз қўли билан таҳликага отиши, яъни ўз жонига ўзи қасд қилиши восвос касаллигининг энг юқори даражаси ҳисобланади. Чунки, ўз жонига ўзи қасд қилиш Аллоҳ таолонинг унга ато этган неъматларига, хоссатан берилган умр – холи ҳаётга ношукурлик ҳамда Одилу Ҳакам зотнинг белгилаб қўйган тақдирига нисбатан кечирилмас …

Мен деярли чет елда 10 йил яшадим. Чет элда ишлаб яшаш чет элга чиқмаган ёки у ерда қисқа муддат бўлган инсонлар учун қизиқарлидир. Аммо бирор мамлакатда йиллаб қолиб кетсангиз бунинг ижобий ва салбий томонларининг таъсирини жуда яхши сезасиз. Чет мамлакатлардаги яшаш, ишлаш ва ҳаёт қийинчиликлари сизни инсон сифатида чиниқтиради, ривожлантиради …

Қуръони каримнинг Аъроф, Ҳуд, Мўминун, Шуаро ва Қамар сураларида Нуҳ алайҳиссалом қиссаси зикр қилинган. Жумладан, бир сура у зотнинг номи билан «Нуҳ» сураси номини олган.

Умар ибн Муҳаммад ибн Аҳмад ибн Исмоил ибн Муҳаммад ибн Али ибн Луқмон Насафий Ҳанафий(461-537ҳ.)нинг “Ақоид ан-Насафий” асари Аллоҳ таоло машҳур қилган матнлардан ҳисобланади. Бу асар устида жуда кўп уламолар тадқиқотлар олиб борган. “Ақоид ан-Насафий” асари моҳиятан Абу Мансур Мотуридийнинг “Тавҳид” ва Абул Муин Насафийнинг “Табсиратул адилла” китобига мухтасар шарҳдир. …

Қуръони карим Аллоҳ таоло томонидан Пайғамбаримиз Муҳаммад алайҳиссаломга 23 йил мобайнида сура ва оятлар тарзида босқичма-босқич ваҳий фаришта Жаброил алайҳиссалом воситаси билан илоҳий ваҳий сифатида, араб тилида, нозил қилинган.

Лут алайҳиссаломнинг исми Қуръони каримда 27 ўринда зикр қилган. Аллоҳнинг пайғамбари Аллоҳ таоло у зотни ҳам Иброҳим алайҳиссаломнинг вақтларида пайғамбар қилиб юборган. Иброҳим алайҳиссалом Лут алайҳиссаломга амаки бўладилар. Лут алайҳиссалом ҳам Иброҳим алайҳиссаломга имон келтириб, шу зотнинг йўлидан юрганлар. Шу ҳақда.

Фазлиддин ака билан анча йилдан буён қадрдонмиз. Ўзини баъзан «немистабиатроқ» тутса-да, жуда кўнгилчан, ориятли одам. Шу ўринда изоҳ берсам, бизда «немистабиат» деб ҳақини бермайдиган, бировнинг ҳаққиниям емайдиган одам тушунилади. У дунёнинг қатор давлатларида бўлган. Тўрт-бешта тилни яхши ўзлаштирган.

Эл орасида баъзан “фалончи жуда ҳам етишган фолбин экан, йўқолган нарсани топиб берди”, ёки “жуда ҳам илмли экан, душманларимга қарши дуо ёздириб олдим” деган гапларни эшитиб қоламиз. Шундай фитна ишларни қилиб, одамларни ўз ёлғонларига ишонтириб пулини шилаётган товламачилар эса ўзларини тақводор, шариатдан хабари бор, ёзиб бераётган нарсаларини ҳам Қуръондан олаётгандек …

Инсон мураккаб мавжудот, Аллоҳнинг мўъжизаси, ҳаёт гулидир. Инсоннинг буюклиги, афзаллиги ақл-идрок ва тафаккурга эга бўлганлигидадир. Ақл-идрок соҳиби бўлганлиги учун у илму заковати, даҳоси, салоҳияти билан дунёни бошқаради. Инсоннинг ҳаёти, эркинлиги, шаъни, қадр-қиммати, ҳақ-ҳуқуқлари ва манфаатлари масаласи барча даврларнинг, жумладан, ҳозирги замоннинг ҳам энг долзарб масалаларидан биридир.

Динимизда инсон ўз ризқини ҳалол йўл билан топишга буюрилган бўлиб, Бақара сурасининг 172-оятида қуйидагича марҳамат қилинади: “Эй имон келтирганлар! Аллоҳгагина ибодат қилувчи бўлсангиз, сизларга Биз ризқ қилиб берган покиза нарсалардан (ҳалол касб орқали) еб, унга шукр килингиз»., Бошқа бир оятда эса, ўша ҳалол ризқни нопок йўллар билан ейишдан қайтарилади: «Эй иймон келтирганлар! Мол-мулкларингизни …