Юртимиздаги хотиржамлик ва барқарорлик туфайли халқимиз барча ибодатларни эмин-эркин қилмоқда. Хонадонларда тўй-у томошалар, байрам-у шодиёналар бўлмоқда. Бу неъматларга чин маънода шукрона қилиш ва уларнинг қадрига етиш керак.
Дин ниқобидаги турли бузғунчи оқим ва фирқалар мамлакатдаги тинчлик, осойишталик, миллатлар ва динлар ўртасидаги аҳилликка рахна солиш мақсадидан қайтгани йўқ. Бу эса ҳар биримиздан доимо хушёрлик ва огоҳликни, ёшлар тарбиясига масъулият билан ёндошишни, уларнинг диний билими ва саводхонлигини тинмай ошириб боришни, шу йўл билан жаҳолатга қарши маърифатни қарши қўйиб, улар қалбини четдан бўлаётган барча ҳуружлардан қатъий ҳимоя этишни талаб этади.
Ёшларимизни турли хил ёт оқимлардан ҳимоя қилиш динда мутаассибона эътиқодда бўлиш ва соф исломий эътиқоддан бехабарлик сабаб жамиятда беқарорлик ва фитналарни келтириб чиқаради. Жаҳолатдан ўзини асраш ҳар бир эътиқодли инсоннинг мусулмон сифатидаги бурчидир.
Бугунги кундаги кўплаб муаммоларнинг илдизи мутаассиблик ва ҳаддан ошиш эканини ҳаммамиз чуқур англашимиз лозим. Динда мутаассибона ҳаракат, динда чуқур кетиш, ҳаддан ошиш, Қуръон ва Суннатда келган таълимотларга зид равишда ўз фикрига эргашишдир.
Пайғамбар соллаллоҳу алайҳи васаллам эса: “Динда ҳаддан ошишдан эҳтиёт бўлинглар. Чунки, сизлардан олдин ўтганларни динда ҳаддан ошишлик ҳалок қилгандир” деб уқтирганлар.
Диний мутаассиблик икки кўринишда намоён бўлади. Биринчиси, бошқа динларга нисбатан мутаассиблик. Иккинчиси, динда мутаассибона ҳаракат қилишдир.
Диндаги мутаассиблик – куфр ва ширк, асоссиз такфир, ноҳақ қон тўкишнинг сабабидир. Мутаассибнинг иши эса илоҳий таълимот бир ёнда қолиб шахсий тор тушунчалар учун курашиш, шу йўлда ўзига қарши чиққанларни кўр-кўрона душман эълон килиш, бу юлда диний шиорлардан фойдаланиш ва аслида эса илоҳий динга эмас, балки шахсий фикрларга бошқаларни куч билан мажбурлашдир.