Imom Buxoriy xalqaro ilmiy-tadqiqot markazi bukhari.uz

Аллоҳ таоло бундай марҳамат қилган: “Қасамки, агар (берган неъматларимга) шукр қилсаниз, албатта (уларни янада) зиёда қилурман. Борди-ю ношукрчилик қилсангиз, албатта, азобим (ҳам) жуда қаттикдир” (Иброҳим, 7). Неъматнинг салмоғига яраша шукр лозимдир. Баъзи неъматларнинг шукри тилда “алҳамду лиллаҳ” дейиш билан адо бўлса, бошқа хил неъматлар ҳам борки, улар­нинг шукрини адо этишда …

Ислом динимизни пок сақлашда, бегона ёт ақидалардан тозалашда мужтаҳид уламоларимиз, хусусан, диёримиздан етишиб чиққан Насафий алломалар кўп жонкуярлик билан умрларини ва вақтларини ушбу масалага бағишлаганлар. Шулар жумласидан, Абу-л-Муин Насафий саъй-ҳаракатлари билан динни ва ақидани тушунишга тўғри ва ишончли йўналиш юзага келди. Ушбу ишда динни нотўғри талқин қилувчилар, хилоф қиладиган одамларга …

Муаллиф – номаълум. Ҳадис. Асарда Муҳаммад пайғамбар (сав)нинг ўнта ҳадиси ва уни ўқиш ҳислатлари зикр этилган. Нусха тўлиқ.

 Ироқда ташкил топган Ҳанафий мазҳаби Мовароуннаҳрга икки йўл орқали кириб келган. Биринчи йўл бевосита, Ироқда яшаган мазҳаб асосчиларидан уларнинг Балхда яшаган шогирдлари орқали, хусусан, Абу Бакр ал-Жузжоний орқали Самарқандга кириб келган. Иккинчи йўл эса бевосита, мазҳаб асосчиларидан тўғридан-тўғри Мовароуннаҳр диёрига, яъни Абу Ҳафс ал-Кабир Бухорий орқали Бухорога олиб келинади.

Абу Ҳурайра (р.а.) айтдилар: «Расулуллоҳ (с.а.в.) бир куни набиралари имом Ҳусайнни ўпдилар, шу вақтда ҳузурларида Ақраъ ибн Ҳобис (р.а.) ўтирган эди. У киши: «Менинг ўнта болам бор, улардан биттасини ҳам ўпган эмасман», дедилар. Жаноб Расулуллоҳ (с.а.в.) унга қарадилар-да: «Меҳр кўрсатмаган кишига Аллоҳ таоло ҳам марҳамат қилмайди», дедилар».

Сурхондарё – ҳаётини муқаддас ислом динини тарғиб этишга, диний ва дунёвий илм-фан ривожига бағишлаган Ҳаким Термизий, Варроқ Термизий, Исо Термизий каби буюк алломаларга бешик бўлган замин. Қадимдан бой маданият ва маърифат ўчоғи сифатида танилган воҳада кўплаб азиз-авлиёлар, уламо ва фузалолар мангу қўним топган.

Солиҳа бир аёлнинг эри мунофиқ ва жоҳил эди. Аёл ҳеч бир ишини “Бисмиллаҳир роҳманир роҳийм”, демасдан бошламасди. Мунофиқ эрнинг эса бу калимани эшитгани заҳоти жаҳли чиқар ва хотин бечорага озор беришни янада кучайтирар эди.  Солиҳа аёл эса эрининг жафоларига сабр этар ва унинг тўғри йўлга келишини сўраб Аллоҳ таолога дуолар …